Viéure en Azerbaïjan - Episodi I.
Da Jennifer Baret
Vourìi prouvà de vi cuntà lou miéu despatriamen.
Racoumandi en toui de viéure luen dòu siéu païs, un còu en la siéu vida.

Ai passat doui anada en Azerbaïjan (2017-2019), un païs pau counouissut. Qu a jà audit parlà d’aquèu païs ?
Qu sa doun si trova ?
Touplen de Nissart m’an fach la meme demanda :
« Ma perqué as chausit especialamen l’Azerbaïjan ? »
Ma perqué cau toujou avé una rasoun e trouvà un’esplicacioun per tout ? M’a plasut respouòndre :
« E perqué noun ? »
Li siéu anada e basta.
Lou miéu rasounamen era de chausì un païs que degun counouissìa per avé mai de chança de partì. Finda iéu, sabìi ren de l’Azerbaïjan. Eri propi curiouha d’audì parlà d’un païs per lou proumié còu e de lou voulé descurbì.
Ai augut un còu de fulmina per l’Azerbaïjan. Noun pouòdi dounà d’esplicacioun sus lu còu de fulmina. Arribon e basta.
Es acò la vida : viéure couma lou vouòli e noun perdre de temp per faire cen que mi plas. Era una foulìa ma en aquèu moumen de la miéu vida, avìi besoun d’aventura, de desfida, d’esplouracioun persounala. Era l’oucasioun de mi counouisse de mai. Siéu una que sembla timourouha e sensìble. Touplen de persouna eron propi estounadi de la miéu decisioun e ai moustrat qu’eri fouòrta.
Siéu pas coumpletamen « fuori di testa ». Avìi cercat un mouloun d’infourmacioun sus d’aquéu païs, avant de partì. Poudìi avé una vida nourmala e mi passejà sensa dangié en la capitala. Li siéu anada per lou miéu travalh, per ensegnà à l’escola francesa e acò es pas ren. Vòu dire qu’avìi jà un mestié per vièure.
Pichin proublema denant de partì : l’Académia de Nissa avìa refudat la miéu partensa perqué mancavon de proufessour à Nissa.
Era una caua estraoudinaria. Ai menat una batalha per poudé partì ensegnà en Azerbaïjan.
Fin finala, après doui mès de batalha, ai pilhat doui bahul e siéu partida viéure souleta à Bakou, la capitala de l’Azerbaïjan.
A ben lèu per la seguida !
