Lo comun de Rauba Capèu
Da Dàvi Assas-Silveri
Après lu events dau 8 de febrier dau 1871 valent a dire una repression terribla dau govèrno francés que seguèt la victòria de la tièra separatista menada da Pepin Galibardi, Constantin Bergondi e Luís Piccon, es aquit que lu Segurans, d'una abriva enrabiada, chausissèt l'estàtua de Massèna pèr comun de la vila especialament dai cans Nissards. Devenguèt "Lo comun de Massèna" pi.
Au jorn d'ancuèi es ver que tot aquò s'es despareissut e siam meme devengut : « Nice, la ville de la villégiature d’hiver de Riviera, inscrite sur la liste du patrimoine mondial ».
Da prononciar emb un achent ben ponchut.
Vequí la vision estrecha que ven redurre la ciutat en una postalina fargada dai toristas en la capitala de la speculacion immobiliera, dei rufians e dei manjas-favaròtos de tota merç.
(M’es vengut lo tressudor e non es lo calor dau buòn)
L’istòria multi-seculària que porria, bessai, clarejar una buòna part de la vila es alora garçada d’una abriva de ramasson a la rementa.
E cen que ven illustrar tot aquò es dau segur la raça de l'achident de verruga bruta qu'an plantat au bèu mitan de la virada de Rauba Capèu !
Símbolo de promiera qualitat dau cretinisme azurean ai colors blu, blanc e rotge, de còups que si denembram qu es lo mèstre aquit, aquesta estrúctura es devenguda la lieta de comunicacion de la vila. T'en fican dapertot d'aquèu "hashtag" e a meme fach de pichoi qu'an empadronit lu ponchs ai forestiers de la ciutat. Ieu, manco sus la puòrta dei comuns n'en vuòli d'aquesta rementa en lenga inglesa e suòni cadun de si chausir lo "#i love Nice" pèr comun ai cans de la vila. E se vi venguessiatz d'envuèias naturali aquèu luèc de retrachs ai forestiers destartavelats faria mestier parier.
En aquèu Peolh revengut quarta edicion es emb un plasir grandàs de vi tornar trovar. L'edicion anteriora es estada un suchès internacional en la nuòstra carriera e, d'aquò, n'en siatz toi rengraciat bèli gents. Lo pantais continua m'aquèu projèct de prepauvar una alternativa de la cultura au nuòstre. De rendre un chícol la plaça que si dèu a la lenga. Mas non v'enganetz ! Si pilham ren pèr lu salvadors que non sai e aquèu projèct pichin de blògo/jornal a lo meriti d'èstre un espaci de libertat gràfica e de ment. Chanjerà just de doi babaus de la cultura a Nissa que son lo folclòr e lo teatre que si pilhan tota la plaça m'ai sieus tavanàs sobre la fotogràfia de familha... Continuam da calinhar de merlussas, l'acostumada sensa dubi.
Gràcia dau vuòstre sosten e pluèia de pèisalat sobre cadun.
