Gigi en barona... m'au capitan Nissa.
Da Gigi de Nissa
Sieu l’enfan d’aqueli familha qu’an deugut emigrar e partir au luen, per si trovar una nova maion.
Obligat a s’en anar dau sieu vilatge per faire lo sieu nido. S’arrancan dei bras dau connoissut per s’abandonar a l’aventura d’un noveu monde, a la descuberta d’un autre luec, d’autri gen, d’autri maniera de parlar.
Voui, la vieilha vila era trop pichina, manco plu de plaça per acendre un nòu fugairon.
L’unica solucion, esili, faire Sant Miqueu e migrar a Sant Roc.
Deu pa estre facile de si desraïssa ensinda ma l’an fach, son montat a Sant Roc.
Bòn coma ma maire èra de Buon Viage es estat plu facile da si faire aceta.
E siem arribat au cinquieme plans d’una maion de 8 atraversada per una rota. De construcion ensinda, n’ai vist d’ autri !... si , un còu en Rio de Janeiro, avion da beson de faire un tunnel per travessa una còla ma li èra una maion de 9 plans sus lo camin, alora an fach un trauc au mitan d’aquela maionada per fa passa la circulacion.
Ma eravan en d’autri temps, aquelu de la ditatura e degun podia ren dire. Ancuei saben toi que li dieu an cambiat e que sien toi ecologico da Sant roc fins a la plana de Var si pòu veire.
Ma tornen a la nuostra via que si sonava boulevard "Pied de colline".
Aven laissat aqueu drole de bastimen que sembla n’un elefan sensa trompa e siem partits mai en aut a la limita de Sant roc a cinquanta metres, faca la còla. N'aquela còla si podia pa trop li anar. Parque mi demanderas ? Parque li avia un fantaume !
Lo fantaume dau cavau blanc. Aqueu cavau restava en tota la zona que èra plena d’oliviers, aubre a fruchas, limoniers, portegaliers, mandariniers, figuieras, carrobiers, plena trella a rain, plena de poms e n’en passi.
E aia, li podiavan pa anar a causa d'aqueu cavau blanc !
Cora an fach aqueu elefan que vai dich, toi li gents qu’èron venguts travalhar per bastir aquel’animale, an començat a si faire de barracas, de barracons per poder estar a costa dau sieu luec de travalh e es coma aquo qu’es naissut un gran "bidon ville" n’aquela còla , lo podii veire dau mieu balcon.
Un jour mi sieu revelhat e d’aqueu balcon ai vist la còla en fuec, de grandas flamas cremavon tot. E pompiers d’aqui , pompiers d’aia sus lo boulevard. Tot aqueu "bidon ville" èra da cremar.
Coinchidença, avion decidat de faire un’escola n’aqueu luec !
Pensi que tot aquo a deugut li faire pau, n’aqueu cavau blanc, tamben eu, escambetava en la còla e n’autre eravan toi assetats davan la tele.
N’ aven plus audit parlar.
Mai una Coinchidenca, cora a despareissut quauqu’un d'autre es arribat.
A la telé regarjavi toi lu seras denant d’anar au liech, un tipe que venia sempre mi dire buona nuech ! Èra un sublaire que viajava sobre d’una nebla en sublant, non èra pa Bofareu, si sublava un aria que conouissii, au mitan dai estelas e dei HLM. Èra lo 1er còup que veíi quaucun dau quartier a la tele. E pa mai, toi lu seras mi parlava !! :
"Bouona nuech, petit Louis" .
Pensi qu’es eu que m’a presentat Capitan Nissa. Qu sobre d’una plancha, qu sobre d’una nebla , a si pantaiar un carreton d’estorias, de còu semblava au "Surfer d’argent" sempre n’ai estelas, sempre en la luna la sieua companheira.
Voila se vautre tamben l’aves vist passar, podès escruire n’aqueu beu jornale per testemoniar, per n’en contar, coma s’es passada aquela rescontre mé Capitan Nissa.
